FELÇ OLDU AMA MESLEĞİNİ BIRAKMADI

KIRŞEHİR - Abdullah Yıldız Eşini kaybettiği trafik kazası sonrasında felç olan uzman fizyoterapist Necdet Orman, mesleğine olan sevgisi, prensipleri ve yaşama azmi ile engellilere örnek oluyor.  Ailesinin, yakınlarının ve arkadaşlarının da desteği ile yaşadığı olumsuzlukları kısa sürede atlatan Orman, mesleğini yapabilmek için, kendisine olumsuz gözle bakanları da ikna etmek zorunda kaldı. Orman, AA muhabirine yaptığı açıklamada, İstanbul Üniversitesi Kardiyoloji Enstitüsü Yoğun Bakım Servisi'nde çalışırken 1995 yılı yaz tatilinde geçirdiği trafik kazasının hayatını tamamen değiştirdiğini söyledi. Kazada eşini kaybettiğini ve omirilik felci geçirdiğini anlatan 45 yaşındaki Orman, kazadan sonra belden aşağısının felç olduğunu ve tekerlekli sandalyeye mahkum bir hayat yaşamaya başladığını dile getirdi. Ailesinin, yakınlarının ve arkadaşlarının manevi desteği ile hayata yeniden tutunduğunu anlatan Orman, mesleğini devam ettirmek için de 1998 yılında memleketi Kırşehir'e tayin istediğini kaydetti. Önyargılarla mücadele etti Orman, tayin sürecinde birçok olumsuz düşünce ve önyargıyla mücadele etmek zorunda kaldığına işaret ederek, şöyle konuştu: "Kazadan sonra felçli olarak yaşama adaptasyon çok zor bir süreçti. Bu süreci, yakınlarımın, arkadaşlarım ilgisiyle atlatmaya çalıştım. Sonuçta ölmemiştim, kaza geçirmiştim. Buna şükrettim. Meslek hayatım olsun, aile yaşantım olsun her şeye sıfırdan başladım. Daha önce üniversite hastanesinde çalıştığım için 1998 yılında Kırşehir'deki hastaneye tayinim uzun sürdü. Burada ilk tayin olduğum hastaneye gittiğimde başhekiminin tavrı çok ilginçti. 'Siz ne yapabilirsiniz, ancak santralde çalışabilir ya da danışmanlık yapabilirsiniz' dedi. Kendisine itiraz edip mesleğimi yapabileceğimi söyledim. Yine de olumsuz cevap verdi." Kazadan sonra günlük yaşamında ailesine ve yakınlarına bağımlılığı olduğunu, zamanla bunu da azalttığını dile getiren Orman, şöyle devam etti: "Gayretlerimle hayatımı kimseye bağımlı olmadan sürdürmeye başladım. Şu anda bağımlı olduğum tek konu var. O da, tekerlekli sandalyemin katlanarak arabamın bagajına konulması. Ya da bagajdan çıkarılarak bana iletilmesi. Bunun dışında hiç bir konuda bağımlı olmadığımı, yaşantımda ve sosyal ilişkilerimde hiç bir engelin kalmadığını düşünüyorum. Sadece dışarıdaki engellerin bize engel olduğunu söyleyebilirim. Bunlar merdivenler olabilir, sokaklar olabilir."