YAŞANASI BİR DURUM

Dostluk ve paylaşım kavramalarını gün geçtikçe daha açık ve net olduğunu anlıyorum. Nasıl mı? diye sorarsanız yanıtı çok basit. Hem yaşayarak hem de öğrenerek .

Yine en mutlu olduğum yerdeyim. Yani babamın kitabevinde. Kendisi manevi babam. Yanlış anlaşılmasın kendi ile aramızda kan bağı yok. Ona neden baba diyorum diye merak edenlere cevabım şu olur.  Çünkü bir babanın yaptığını hatta fazlasını yapıyor, hem bana hem de diğer kardeşlerime. Ama manevi kardeşlerime. Bu yüzden bizim grubumuzda ona baba diyoruz.

Yine kendisini ziyarete gittim iş çıkışı. Öğleden sonra kendisini ziyarete gittiğimde her zamanki gibi beni yüzünden hiçbir zaman düşmeyen güler yüzü ve elinden asla ve asla düşmeyen  kitabı ile beni karşıladı.

İlk olarak, "Adem , nasılsın oğlum" dedi. Ardından sıcak ve şefkatli kollarını bana açtı ve sarıldı. O kadar sıcak ve samimiydi ki içimi sıcacık ve gerçek bir duygu sardı. Gerçek dostluktan öte diyebileceğim.  Böyle bir ortamda o kadar huzurluydum ki  “Bu duygu sözlerle anlatılmaz, sadece yaşanır” demek herhalde en güzel tabir olur.

Selamlaşma ve hasret gidermenin ardından kendisi ile rutin sohbetlerimizi yaptık. Havadan sudan, işten ve hayallerden yeniden konuştuk. İleriye dönük işler ve belirlenen hedeflerimizde konuşulan konular arasındaydı.

 “Bugünlerde bir heyecan var içimde” dedim kendisine. Neden diye sormasına fırsat vermeden “Çünkü yabancı dil öğreniyorum” dedim.  “Aferin oğluşuma, kendini geliştirmeni takdir ile karşılıyorum. Ayrıca bir dili öğreneceksen adam gibi öğrenecek, doğru konuşacak ve yazacaksın” dedi bana. Bu düşüncesi ile kendisini haklı buldum. Bu sebeple kendi kendime söz verdim. Ben bu işi adam gibi yapacağım dedim. İyi ki de yaptım diyorum bugün düşündüğümde. Çünkü insan kendini geliştirmeli bu hayatta. Geliştirmeli ki diğer insanlardan farklı olsun, kendini fark ettirsin ve başkalarına muhtaç olmasın. En önemlisi dünyaya açılsın, mesleğinde ilerlesin. Ne demiş atalarımız. “Bir dil, bir insan”..

İşte böyle duygulu ve bol teşekkür dolu bir yazıyla manevi babama teşekkür ediyorum. Kendisine de önce sormuştum "Borcun senin ödenmez" diye. Onun yanıtı ne mi oldu. "Nakit ödersin anlaşırız" dedi. Ardından da bir kahkaha patlattı ve tüm samimiyetiyle "ne borcu ama sizler benim evlatlarımsınız" dedi.

Allah herkese böyle dostluklar nasip etsin diyerek yazımı sonlandırmak en doğru olur.

Keyifli bir haftasonu geçirmeniz ümidiyle..