USANDIM BIKTIM!

Aylardır ayni şey tekrar ediyor. 16 ile başladı 15’e düştü. Artsın eksilmesin. Taşsın da dökülmesin. Yurdumda 15 gazete var. Birkaç tanesi sadece, sesi olduğu partinin reklamını, şovunu yapıyor. Ya da parti icraatlarını, daha doğrusu düzenledikleri çay-çorba etkinliklerini duyuruyor. Diğerleri yurt genelinden haberler veriyor. Dünyadan da. Manşetlere bakmak bile ülke gündemini öğrenmeye yetiyor da artıyor bile. Her sabah bakıyoruz. “Kanal T Günaydın Kıbrıs” programında 15’ini birden okuyoruz. Usandım bıktım! Usandırdım bıktırdım! Usandınız bıktınız! Güzel… “Amaç hasıl oldu” derdi eskiler. Ama yılmak yok! Daha yetmez! Devam… Yıllardır ayni yalanları dinledik. Gidenlerin YALANLARINA gelenler başka YALANLAR da eklediler. YALAN çok ama İCRAAT yok. İşte bu yüzdendir ki; bunca yıllık YALAN, ancak ve ancak AYNİ DOĞRULARI, sürekli tekrar etmekle temizlenir. O safra ancak bu şekilde temizlenir. İYİ HABER dinlemek istiyorsak bunun tek çaresi var. KÖTÜ YÖNETİCİLERİ değiştirmek. Dert bize. Tasa bize. Sorun bize. Cefa bize. Sefa? Tabii ki onlara. E hani demokrasi; halkın kendi kendini yönetmesiydi? Şimdi yani bizi biz mi yönetiyoruz? Kesinlikle hayır! Gariplikler almış başını gidiyor. Mağduriyet diz boyu. Bakanların başı her gün yeni bir pot kırıyor. Toplumdaki imajı sürekli negatife doğru kayıyor. İnandıkları “mottolar” sürekli kendileri tarafından çiğneniyor. Duvara toslamak için harcadıkları müthiş bir çaba var. Sürekli kendi kalelerine gol atmakla meşguller. Belli ki yine küller arasından başkalarını hortlatacaklar. Ama artık yeter! “Fasulya yahnisi” sürekli da yenmez ki! Aşçı değişmeli artık. Menü değişmeli. Kokuşmuş yemekleri de, yeteneksizlik sembolü olmuş kendileri de tarihe gömülmeli. Mahalli lig politikacılarıyla işimiz olmamalı. Hep birlikte küme düşmeliler. Halk gücünün farkına varmalı. Çare yok! Çözüm yok! Dememeli. Çare da var, çözüm da… Tek yol var. O da bu BECERİKSİZLERİ tarihe gömmek. Uyuşturucu yaşı 11 olmuş. Bunlara ne? 11 yaşındaki bir kıza cinsel tacizde bulunulmuş. Umurlarında bile değil. Emekçiler sokakta. Hak arıyor. Kim tınlıyor? 64’lüler çadırda. Bunlar zevk-ü sefada. Narenciyeci, hayvancı, çiftçi, üretici, badadezci isyanlarda. Siz makamlarda. Birini ATIP, birini ATAMA peşindesiniz. Yurdun kıt kaynaklarını har vurup harman savuruyorsunuz. Ülkeyi “kar haneye” çevirdiniz. Her köşe başını pislik yuvası ettiniz. İlgisizlik ve alakasızlığınız sayesinde ülke sorma gir hanı. Hırsızlık, cinayet, dolandırıcılık, tecavüz… Ne ararsan gırla. Halktan o kadar kopuksunuz ki, “algı” ölçümü için, yandaş şirketlere peşkeş çekerek dünya parası verip gönüllerini hoş ederek ceplerini dolduruyorsunuz. Yurt dışlarında sürekli gezip tozuyorsunuz. Dur durak bilmiyorsunuz. Adını da TANITIM koyuyorsunuz. Bet şirketleri azaldı deyip şube sayısını son sürat artırıyorsunuz. 365 günlük icraat deyip, tek bir “YAPILAN” ortaya koyamıyorsunuz. Sadece -cek, -cak, -cuk. Yani lo lo lo okuyorsunuz. Bıkmadan… Usanmadan… Yılmadan… 40 yıllık yalanlarınıza karşı 40 defa DOĞRULARI söylemeye devam! “Bıktım usandım!” derken; mücadeleden değil, Sizden usandım!