ÜNLÜ İÇKİNİN GELECEĞİ TEKİLA YARASALARINI KURTARACAK DNA ÇALIŞMASINA BAĞLI

Tekila yarasalarıyla ilgili yeni bir DNA çalışması, korumacıların hem uçan memeliyi hem de alkollü içeceği korumasına yardımcı olabilir.

Leptonycteris yerbabuenae isimli uzun burunlu küçük yarasalar, Meksika'nın alkollü içkisinin üretiminde kullanılan mavi agave bitkisinin tozlaşmasında mühim bir rol oynuyor.

Ancak tekila endüstrisinin son 10 yılda kaydettiği büyüme, yetiştiricilerin bitkilerin doğal olarak üremesine izin vermek yerine çiçeklenmeden önce kesilen klon bitkiler kullanmasının sonucuydu.

Bu da genetik çeşitliliği daha az ve dolayısıyla hastalığa daha yatkın bitkilerle daha az sayıda yarasa bulunmasına neden oluyor. Uzun burunlu büyük yarasa diye bilinen bir tür, IUCN'in (Dünya Doğa ve Doğal Kaynakları Koruma Birliği) nesli tükenmekte olan türlerin bulunduğu Kırmızı Liste'sinde yer alıyor.

Çiftçiler şimdi agave mahsullerinin bir kısmını yarasaların tozlaştırmasına izin vermeleri için teşvik ediliyor. Bunun karşılığında tekilaları "yarasa dostu" sertifikası alacak.

Bristol Üniversitesi'nde çalışmaya liderlik eden yarasa uzmanı Dr. Angelica Menchace, “Tekila yarasaları özellikle polenle kaplanarak beslenmeden döndüğünde hayli güzeldir. Tamamen sarıya dönerler. Bu da ekosistem için ne kadar önemli olduklarının işareti” dedi.

Araştırmacılar yarasaları yaşam alanı kaybından ve diğer tehditlerden en iyi nasıl koruyacaklarını anlamak için iki farklı popülasyondan deri örnekleri aldı.

Meksika'daki uzak mağaralara seyahat eden araştırmacılar, yarasaların gece yarısı yiyecek aramak için çıkmasını bekledi.

Dr. Menchaca “Daha sonra hepsi yuvalarında bir araya toplanmış ve annelerinin dönmesini bekleyen binlerce bebek yarasayla dolu mağaralara girerdik” dedi.

Amacımız yarasaların hızla iyileşen ve onları incitmeyen kanatlarından DNA deri örnekleri toplamaktı.

Ekip daha sonra örneklerin mitokondriyal DNA'sını analiz ederek ana soyuna ait iki farklı hat tespit etti: Biri bahar aylarında Sonoran Çölü'ne göç ederek doğurur ve çeşitli bitkileri tozlaştırırken, diğeri tüm yıl boyunca güney Meksika'da yaşıyor ve kış aylarında büyük üreme kolonileri kuruyordu.

Araştırmayı Global Ecology and Conservation adlı bilimsel dergide yayımlayan Dr. Menchaca şöyle açıkladı:

 “Mevcut uygulamanın aksine, çalışmamız türün Meksika'da iki koruma birimi altında idare edilmesi gerektiğini gösteriyor.

Kuzey Meksika'daki Sonoran Çölü'nde annelik kolonileri kuran tekila yarasası popülasyonlarının belirgin bir göç davranışı gösterdiğini, yaz aylarında ürediğini, spesifik yaşam alanı gereksinimleri olduğunu ve güneyli muadillerinden farklı bir anasoylu hatta ait olduğunu ortaya koyduk.

Hızlanan yaşam alanı kaybı oranlarının görüldüğü, yarasa korkusunun arttığı ve ekosistem hizmet sağlayıcılarına yönelik takdirin azaldığı mevcut bağlamda bu önemli türlerin söz konusu tehditleri atlatmasına nasıl yardımcı olabileceğimizi anlamak daha da önemli.

Bu yarasaların farklı yaşam alanlarına nasıl uyum sağladığını anlamamızı sağlayabilecek, davranış ve morfolojiyle ilgili diğer farklılıklar üzerinde de çalışıyoruz.”