TEHDİT, TACİZ VE ISTIRAP!

Olay çok minik bir ülkenin çok böyük bir üniversitesinde geçiyor. Bu üniversitenin her yıl böyük dergilerde ismi geçiyor böyük böyük… Günlerden bir gün, bu böyük kuruma başka bir küçük kurumdan “bize gel, en büyük biziz” diye bir transfer gerçekleşiyor. “Ah be kardeşim! Akıl işi mi? Neden buz gibi işini bırakıp da gidersin” desek de artık olan olmuş torba da dolmuş… Ekmek parası! Hayat kavgası! Gel zaman git zaman, o küçük kurumdan bu böyük kuruma giden kardeşimiz, türlü başarılara imzasını atıyor. Böylece herkes mesut memnun, günler geçip gidiyor. Aile şirketi ya bu! Profesyonellik hak getire… Önemli olan hatır gönül… Ahbap çavuş, eş dost… Gerisi martaval… Türlü vaatlerle buz gibi işinden edilen genç, iki dudak arasında kapı dışarı ediliyor. Sorgusuz ve sualsiz! Eski işinden de olduğu bir yana, geleceği de kapkara sulara gömülüyor apansız. Hakkını aramasın mı? Mutlaka! Sonuna dek! E kolay mı? Çok zor! Neden? Paranın gücü! Kahpe para… Adi para… Sen nelere kadirsin! Başlıyor tehditler, tacizler, hayattan bezdirmeler. Neden mi? Hak aramak için HUKUK yolu seçildiği için… Bu kadar kolay mı? Kolay! Basit mi? Basit! Olay polise de bildiriliyor. Apansız gelen tehdit telefonlarındaki ses kayıtları da emare yapılıyor. Dava süreci de hala devam ediyor. Tehditler, tacizler ve hayattan bezdirmeler de… Olay yargının bilgisinde… Bu işin olumlu yönü. Olay polisin kontrolünde mi? Bu da işin şüphe kaldıran yönü. Bu yurdun hukuku herkese mi? Yoksa sadece; Garibana mı? Ezilene mi? Yok olana mı? Bu da işin merak edilen yönü. Olayın geçtiği yer belli. Kahramanları belli. Mağdur belli. Yargı acele etmeli ve adil davranmalı. Polis tetikte olmalı. Kamuoyu ise uyanık… Kişilere zarar vermemek için isim zikretmedim. Ama “şeytan” belli. Hep denildiği gibi; o da “ayrıntıda” gizli!