TANDOĞAN YALKUT YAZDI... ÖYLE SAKİN BİR PAZAR GÜNÜYDÜ...

Babamın vefatı sonrası, genelde hiç yalnız bırakmamaya çalıştığımız annemin temas probleminden dolayı bir gün öncesi yaptığımız testinden sonra anlaşmıştık annemle. Pazar günü ata evinde yemek yenilecekti hep beraber, böylede yapmıştık. Akşam üzeri, ailecek  çok değer verdiğimiz arkadaşlarımızın evine gidip kahve içecektik. Gittik, maç vardı televizyonda çoluk çocuk maç izlemeye başladık.

O gün sabah da, Pazartesi günü yaynınlanacak yazımı tamamlamış akşam gazeteye gönderirim diye plan yapmıştım.

Saat 18:30 sıralarında ciddi anlamda hepimizi üzen, içtiğimiz kahveyi boğazımızda bırakan bir haber düştü içimize. Nisa kaza geçirmişti. Yıkıldık. Bildiğimiz haber alabileceğimiz herkesi aradık. Hayattaydı Nisa. Şükürler olsun. Allahım ailecek de tanıdığımız anne babasına sabır güç versin. Düzelecek demekten başka bir his geçmedi içimden.

Sabah yazdığım yazıyı düşündüm bir ara bir de içinde olduğum ruh halini. Dünya batsa ne anlamı var, bir melek bu hale nasıl gelir, hiç bir çocuk üzülmesin, hiç bir anne baba evladı ile sınanmasın.

Yazı ekonomi yazısıydı. Ciddi anlamda gündem ile alakalıydı. Gündem donsun. Gündemi batsın bu dünyanın. Bu dünyada tek bir acı çeken çocuk varken, ben başka bir duygu hissedemem. Aklım donar. Üretemem.

Pazartesi oldu, iyi haberlerini bekliyoruz Nisa’nın. Akşam üzeri Nacit. Bu nasıl bir dünya. Küçücük bir toplumuz biz. Herkes herkesi biliyor. Bu kadar acı dayanılacak gibi değil. Nacit babalarımızın arkadaşlığından beridir ailecek çok yakından yakın olduğumuz biri, derin bir acı bırakıyor herkese.

Nacit’in evlatları, Nisa... Ne günahları var bu çocukların.

Nacit yolun açık olsun. Nisa bir ana önce anne babanın yüzünü güldür kızım.

Bu gün 24 Kasım. Öğretmenler günü. Bu ülkenin güzel öğretmenleri. Çok büyük bir misyonunuz var. Bu memleketin çok güçlü bir geleceğe ihtiyacı var. Cadılar bayramı, ya da dejeneresyonun ayyuka çıktığı değil, memleket sevgisini bilen, kültürünü hisseden ve yaşatan çocukları , gençleri bekliyor bu memleket.

Anası babası öğretmen olan bir adam olarak ben çok duygusallaşıyor ve hassaslaşıyorum böylesi önemli bir günde. Bu memleketin değil, bizi bu hale getirenlerin ekonomisi bitmiş. Bağnaz bir yapıdan kurtaracak, aydın ama kalbi güzel insanlar kurtaracak bizi.

Ha sahi son günlerde yurt dışı seyahatler azaldı, uçak biletleri mi pahalı oldu?