SANKİ DÜN BAŞLAMIŞ GİBİ..

Ve anlaşılan o ki öküz ölmeye yüz tutunca bıçak geldi kemiğe dayandı. Yoksa niye feryat,figan etsinler. Dün AKP'nin Kıbrıs politikalarını yere göğe sığdıramadılar. Dün AKP ile elçilik üzerinden diyaloglar kurdular. Dün  AKP'nin ricalarının  lüks otel resturantlarında  kendilerine iletilmesini beklediler. Dün AKP'nin katkıları ile Ankara'da  odaklar kurdular,lüks otellerde ağırlandılar. Dün AKP'nin etkin destekleri ile kurumlarımıza müdür atadılar. Dün AKP destekli hükümet bozup, hükümet kurdular. Dün AKP'nin adaya gönderdiği uzmanların planlayıp programladığı seçim kampanyaları ile seçime girdiler. Bugün nihayet farkına vardılar. Artık bu gidişat, gidişat değil diyorlar. Bu iş böyle yürümez diyorlar. Ve üstüne bir de soruyorlar. Biz ne zaman bu hale geldik diye. Ben söyleyeyim. AKP' iktidarlarının yanlışlarının yanlış olduğunu bildiğiniz halde doğru kabul edip alkış tuttuğunuz zaman. Göz göre göre vesayete ses çıkartmadığınız zaman. Köşelerinizde AKP'yi övüp, göklere çıkarttığınız zaman. Lüks otellerde VİP ayrıcalıkları ile bizzat elçinin verdiği ziyafetlerin cazibesine kapıldığınız zaman. AKP'nin etkin destekleri ile seçime girmeyi büyük bir marifet zannettiğiniz zaman. Ülkenizdeki insanları hor görüp Türkiye hükümetlerine şikayet etmeye başladığınız zaman. Elhamdülillahı siyasete alet etmeye başladığınız zaman. Rutin bir Cuma gününe kattığınız "hayırlı cumalar" nakaratına uyduğunuz zaman. Beşir Bey'in talimatları ile kurumlarımıza müdür tayin ettirmeye başladığınız zaman. Elçiliğin para fonlarından faydalanmak için  kuyruklar oluşturduğunuz ve iş takipçiliğine soyunduğunuz zaman. İlahiyat fakültelerine,  ihtiyaçtan da öte üniversitelerimizin sırf AKP iktidarına yaranabilmek adına adeta  açmak için yarışa girdikleri zaman. Okul,hastane gibi hepimiz için hayati öneme haiz tesisler yapmaktan vazgeçip adım başı cami  dikmeye başladığınız zaman. Bu günlere bir günde gelmedik elbet. Adım adım geldik. Niteliksiz insanların siyaseti ile geldik. Medya ile geldik. Halk ile geldik. Hep birlikte geldik. Şimdi nasıl bu hale geldik? Ne zaman böyle olduk? Diye soruyorlar. Sanki bu ülkede hiç yaşamamışlar gibi. Dün geldik ya bu hale! Evveliyatı hiç yoktu. Önceden çok düzeyli, sevgiye saygıya dayalı yürütülüyordu ilişkiler. Arz ederim, rica ederim boyutunda değildi. Hay hay efendim aralığındaydı herşey. Oysa 1974 ruhu ve sonrası hep böyle olduk. Emir verenin emirlerini alan olduk. Hatta bu emirleri en iyi ben yerine getiririm yarışına düştük. Ve bu anlayışı Kıbrıs Türk Siyasetinin odağına koyduk. Pat çektik, yüz ekşittik avuç açtık. Şimdi soruyoruz nasıl bu hale geldi ilişkiler diye. Zira kimsenin birşeyden haberi yok. Oysa 1974'den sonra hep böyle olduk..