NAMUSUN ANLAMI YOK

Namus kelimesi Türkçe’de, çok sık kullandığımız bir kelime olmasına karşın, İngilizce’de bu kelimenin bire bir karşılığının olmadığını biliyor muydunuz? Yoksa bu İngilizler namussuz olmuyor mu? Namussuz kelimesi ile birisine hitap etmek, yine Türk toplumunda oldukça büyük bir hakaret şeklindedir. Ama namus ile şeref kelimeleri de birbirlerine yakın olmasına karşın ayni anlamı veremiyor. Namus, İngilizce’de şeref veya onur kelimesi ile tanımlanıyor. Haysiyet şeklinde de çevirisi yapılabilecek kelimeler var. Şimdi “nereden çıktı bu namus, şeref ve haysiyet?” diyebilirsiniz. Aslında siyaseti sorgularken, yozlaşmalara bakarken, ben bu garip kelimelere takılmış durumdayım. Siyasetten beklentimi işte bu kelimelerle tanımlayabilirim. Hayatım boyunca siyasetçi olmak gibi bir “erdem”e sahip olamayacağım. Ben yalan söylediğimde utanıyorum. Ben insanları kırdığımda, üzdüğümde rahatsız oluyorum. İnsanlara bağırdığım zaman ise içimi yiyor. İşte tüm bu nedenlerden dolayı siyaset yapmam mümkün değil. Hani siyasetçi olmak gibi bir niyetimde yok. Siyasetçi olmak için vurdumduymaz olmalı insan. Yalan söyleyebilmeli. “Gelen ağam, giden paşam” diyebilmeli. Eğer siyasetçiyseniz, yüzünüz kızarmamalı. Çaktırmamalısınız yalan söylediğinizde. Yaşınız önemli değil, unvanınız da. En genç veya en yaşlı milletvekili olmanızın da önemi yok. Milletvekili bile olmayabilirsiniz, Makina Mühendisi, hukukçu olabilirsiniz. Eski bir kulüp başkanı, eski belediye başkanı, Akademi doktoru, tıp doktoru da olabilirsiniz. Günün sonunda haysiyetsizseniz, İnsan olamıyorsunuz. Arkanızdan namussuz deniyorsa, Rahat uyuyabiliyor musunuz merak ediyorum. Biz toplum olarak kaybediyoruz. Vurdumduymazlığımızdan, militanlığımızdan yitiriyoruz bir şeyleri. Ülkem siyasetçileri güven vermiyor. Üstelik günün sonda hiçbir şey olmamış gibi davranabiliyorlar. Yalan söylediğimde yüzüm kızarır benim. Telefonum çaldığında, açmamazlık ettiğimde, samimi olmadığımda kendime öfkelenirim. Boş vermeyi öğrenemedim. Sanırım bu yaştan sonra öğrenemem. İnancını yitiren bit toplum her şeyini yitirir. Namusu, ahlakı ve samimiyeti tüketen siyasetçiler Halkı da tüketir.