MARKULLİ’NİN ÖZRÜNÜ KEŞKELERE BOĞMANIN MANASI YOK!

Kıbrıs Cumhuriyeti eski Dışişleri Bakanı Erato K. Markulli 1974 yazında Atlılar, Muratağa, Sandallar köylerinde öldürülenler için özür diledi.

Bunu elbette önemsiyorum.

Hatta sorgulamadan önemsiyorum.

Ama diyeceksiniz ki Sayın Markulli keşke bu açıklamayı Dışişleri Bakanı iken yapabilseydi.

Ama gördüğünüz gibi yapmadı.

Bugün yaptı.

Ve bugün bunu alıp  önüme koyarım.

Yoksa keşkelerin arkasına düşeceksek bu işin sonu gelmez.

Ha tabi ki tek başına bu özür yetmez.

Bunun daha geniş platforumlarda siyasi karşılık bulması da çok önemli.

Ve/ fakat yine de karşılıklı keşkelerle yapılan güzel davranışları da  gölgelemek doğru olmaz.

Bunu için diyorum ki bu bir başlangıç olsun.

 Karşılıklı bibirimize verdiğimiz telafisi mümkün olmayan zararların yaşanan acıların sonu gelsin.

Toplumlar bunu kendi içlerinde içselleştirerek idrak etsinler.

Hangi coğrafyada savaş huzuru getirmiştir?

Siyasi üstünlük sağlatmıştır?

Statü kazandırmıştır?

Yok böyle birşey.

Ben ve benim akranlarım yani bizler savaşın içine doğmuş olan Kıbrıslılarız.

Savaşın en acımasız yüzüne tanıklık yapan insanlarız hepimiz.

Savaşlarda birçoğumuz en yakınlarımızı kaybettik.

Telafisi olmayan kayıplar verdik.

Karşılıklı yaşadık bu acıları.

Hala yaşıyoruz.

Hala tereddüt içindeyiz.

Hala birbirimize güvenemiyoruz.

Hala birbirimizin yanlışlarından avantaj elde etmeye çalışıyoruz.

Peki var mı bu savaşın kazananı?

Yok.

Kaybedenleri var.

Hepimiz kaybettik.

Çoğunlukta yıllarca birbirimizi düşman bildik.

Kin duyduk, nefret ettik karşılıklı.

Aynı coğrafyanın sabahına bir huzurla uyanamadık.

Hep bir tedirginlik.

Hep bir güvensizlik.

Yıllar sonra bu savaşın adada yaşayan halklara bir yararının olmadığını yaşayarak anladık.

Nice ömürler tükettik bunu da anlayana kadar.

Şimdi önümüzde bir fırsat var.

Yüzde 1 ihtimal bile olsa bu fırsatı değerlendirmek durumundayız gelecek nesiller için.

Bir daha bu adada aynı acıları yaşamamak,yaşatmamak için.

Dolayısı ile Rum Eski Dışişleri Bakanı Markulli’nin özrünü keşkelerle boğmak yerine hayat vermeye çalışmanın daha doğru olacağını düşünenlerdenim.