KURŞUNU YER, GARANTİNAYA GİRMEZ…

İki inatçı keçinin hikayesini hepiniz bilirsiniz! İlkokulda okuduğumuz masal kitaplarının tümünde vardı inatçı keçilerin öyküsü… Daracık köprüden ikisinin de aynı anda geçmesi mümkün değildi. “Önce ben geçeceğim, hayır ben geçeceğim “ kavgasına tutuşunca, sonuçta ikisi birden köprünün altında akmakta olan dereye düştüler! İnatçılıkları ikisinin de ölümlerine neden oldu. Daracık köprü üstünde kavga eden keçilerin yerine, inatçı insanları koyarsak; Hele bu inatçı insanlar dört tarafı denizle çevrili ada insanları iseler… ... ve deniz aşırı ülkelerden gelenler inatçı adalıları kışkırtırsa, vay halimize! İkisi de Kıbrıslı! Biri Türk, öteki Rum. “ Kurşunu yer, garantinaya girmez” cinsinden ikisi de! Kapılar açıldı. Her dileyen, isteyen Kuzeye- Güneye geçti, geçiyor. Üstelik, geçenlere “ kimsin, nesin, nereye gidiyorsun, ne işin var?” diye de sorulmuyor geçiş kapılarında! EOKACI’sı da geçiyor, TMT’cisi de. Askeri de sivili de! Kumarcısı da, içkicisi de… Ve en önemlisi savaş suçluları da gezinip duruyorlar hem Güneyde hem Kuzeyde… Ancak, iki tarafın barışçı insanları, sembolik bir kurdele ile Kuzey ile Güneyi bağlamak istemeleri engelleniyor… Kurdele ile bağlanınca her şey bitmiş mi olacak? Keşke öyle olsa da baştan başa kurdelelerle bağlasaydık “ kadersiz adamızı !” Anladık, emperyalistler engeldir her şeye! Peki biz? Başımızın belası inatçı karakterimiz engel değil mi? Her iki tarafın karıştırıcıları, çıkarcıları, milliyetçileri, ırkçıları engel değil mi? Bana göre; Kimse Kıbrıs’ın yeniden birleştirilmesi konusunda samimi değildir… İki toplumlu barış etkinliklerine katılanların bile, bu birleşmeyi ciddi olarak istediklerine inanmıyorum. Sadece herkes kendi egosunu tatmin için… … ve çeşitli nedenlerden dolayı tepki içinde oldukları toplum yöneticilerine muhalefet etmek için çırpınırlar! “ Buyurun, Baf’ta yaşayın deseler” kaç kişi gider? Rumlara, “ Hade Kuzeye geçiyoruz, bundan böyle Omofo’da yaşayacağız” deseler kaç kişi gelir dersiniz? Yaşam güvenliği sağlanmadan, bir- iki yırtık yürekliden başkası gelmez. Aksini iddia eden varsa, tartışmaya hazırım! Peki; Bu inat, Kibir, Ve güvensizlik içinde… … ve Kıbrıslıların bu tutucu egoizmi devam ettikçe; Bir elli yıl daha bekler miyiz?