KTEZO:''AVAZIMIZ ÇIKTIĞI KADAR BAĞIRDIK''

Kıbrıs Türk Esnaf Ve Zanaatkarlar Odası bir açıklama yaptı:

BU ÇİRKİNLİĞİ KİM TEMİZLEYECEK?

Elde avuçta ne varsa, gelin programlayalım diye avazımız çıktığı kadar bağırdık.

Borç, kredi, katkı ne varsa mutlaka ama mutlaka sağlık için seferber edilmeli, aynı zamanda insanın, aşının ve istihdamın devamı için kullanılmalı diye yollara düştük… Çünkü sağlık da, iş de, aş da salgına karşı mücadelenin bir parçası olmak zorundaydı. Ayrı, gayrı yok yani… Yaşamak için aş ve sağlığı ayıramazsınız.

Ancak olmadı… Olduramadık… Ne eldeki kaynakları programlayıp gerekli yerlere kullandık, ne de sağlığı, işi, aşı koruyabildik. Yetmedi ileri, geri açıklama ve çelişkili kararlarla ekonomiyi, esnafı, çalışanı kapatmadan beter ettik. Yani pek çok sektörü kapanmadan kapattık. Kapanan işyeri sayısı 4 bine, işsiz sayısı 50 bine ulaştı.

Buna rağmen bu durumu görmezden gelerek, eskisi gibi bir durum varmış gibi hem de iğneden ipliğe kadar yapılan zamlarla boşalttığınız kasaları doldurmaya, çar çur ettiğiniz kaynakları, ezim ezim ettiğiniz insanlar üzerinden yerine koymaya çalıştınız. Hayat pahalılığını “özel sektör çalışanı için vermiyoruz” derken de doğru söylemedeniz. Çünkü kasa boştu ve uydurma yaptınız.

Gerçekten yeter! Bir bireyin gerçeklerle bağının bu kadar kopuk olmasının tıp literatüründe adı şizofrenidir. Acilen tedavi görmezse de sonuç trajik olur. Ancak siyaset kurumu, devlet gerçeklerden koptuğunda bunun sonuçları çok ağır olur ve tedavisi de yoktur.

Tedbirsizlikten ve göz göre göre gelen vakalardan dolayı uzun süredir yaşanan fiili kapanma, gelinen aşamada bugünkü açıklamalarla resmen kapanmaya dönüşmüştür.

Çığlıkları duyup duymadığınızdan emin değiliz. Duyulması için his, duyu lazım.

11 ay aradan sonra 14 kişi salgın nedeniyle yitirildi. Yüzlerce hasta, binlerce temaslı aldı başını gitti. Ne kontrol kaldı ne denetim, ne de sağlık altyapısı. Ne iş kaldı ne de aş. Ne bütçe kaldı ne de kasa. Resmen kapanmayla bu durum daha da artacak.

Hade bakalım! Yaratılan bu sonucu temizlemeye, bu çirkinliği yok etmeye kimin gücü yetecek? Her şey normalmiş gibi birilerine şatafatı yaşattığınız bu süreçte, sefaletin en büyüğünü yaşayanlara, yaşamaya devam edenlere kim ne diyecek?

Umudumuz bu yıkımdan dersler çıkarmak, daha sağlıklı, eşitlikçi bir ülkeye yeniden doğmaktır.

Hepimizin bu sorumluluğu duyması gerektiğini hatırlatmak zorundayız.