KAPİTALİZMİN LANETLEDİĞİ GÜN

  Kapitalizmin belirlediği özel tarihler hakim kılınan popüler kültür üzerinden idealize edilerek sırf para dolaşım hızı artsın ve ekonomi canlansın diye saçma sapan ritüeller üzerine inşa edilen günlerdir. Sevgiyi satın alınacak bir materyal  haline dönüştüren bu özel günlerde bir azizin hikayesini temel alarak müslüman ülkelerde dahi kutlanan 14 Şubat veya anneler babalar günü tamamen tüketim çılgınlığına dönüşüyor. Sosyal medydada en sevdiğimizi görünür kılmak istiyoruz. Aldığımız hediyenin bile fotoğraflanarak herkes tarafından fark edilmesi zorunlu tutulmuş gibi bir durum yaşanıyor. İdealize edilen sevgi figürünü tekrar tekrar baştan yaratmak üzere kurgulanıyor her şey. Sevgi kavramını ilk öğrendiğimiz, bizi içinden çıkarıp yaşam hediye eden varlığa en büyük haksızlığı yapıyoruz belki de farkında olmadan. Kadını anne olabilme yetisi üzerinden metalaştırmak güdüsü  ile seçilmiş  özel bir gün bugün. Alınan hediyeler de çoğunlukla mutfak malzemeleri, yeni bir elektrikli süpürge veya yıkadığı çamaşırları kurutacağı tel ile kadını ev işçiliğine hapsetme amacına dayanıyor. Gece saat 21 gibi çay demleyip getiren, 22 sularında elma armut dolapta ne varsa soyup sehpaya süren, kirli donumuzu, çorabımızı yıkamayı kendine görev edindirilmiş kadınların içinde bulunduğu eşitsiz durumu perçinleyen ve biz erkeklerin bencilliğini tescilleyen seçilmiş bir gündür anneler günü. Yuvada bulunan çocuklar için de can acıtır bu özel günler. Annesi yanında olmadan kutlar çocuklar bu  lanetli günü. Çok şanslıysa bir yetkili annesinin mezarına götürür onu mesela. Ya da annesi hayattaysa ziyarete gelecektir diye gözü kulağı giriş kapısındadır küçük yüreğin. Hep anneler hatırlanır böyle günlerde. Annesiz çocukların hiç bir önemi yoktur. Sanki o gün anneye olan büyük özlemi daha da acıtır yapmak için vardır. Çevredeki herkes ibadet ettikleri ritüellerin resimlerini paylaşarak onların canını yakarcasına gözlerinin içine sokarlar annesiz ve babasız olduklarını. Onlar bakıcı annelerine küçük bir hediye alarak tuz basarlar bugün yaralarına. Bir sonrakı mayısa kadar bastırılar büyük yalnızlık duygularını. Ta ki biz tekrardan ısıtıp masaya koyuncaya kadar. Anneler günü kutlamak değil bu tarihin adı. Bugün insani duygular başta olmak üzere her şeyi yıkmayı yok etmeyi kendine amaç edinen kapitalizmin lanetlediği günün takvim dönüşü.