KADERİN KADERSİZLİĞİ!

Dün güneşsiz günlerden biriydi… Meteoroloji bu günü de bulutlu – yağmurlu ilan etti de; Gün gün, saat saat değişen son yılların hava durumları, küresel ısınmanın tüm kötülüklerini önümüze yığmaya devam ediyor! Hep düşünmüşümdür… “ – Hava değişimleri insan davranışlarını nasıl etkiler?” diye. Şiddetli bir sağanağı evinizin penceresinden seyretmek size azap mı, yoksa mutluluk mu verir? Önce hafif bir esintiyle başlayan, biraz üşüten rüzgar;  fırtınaya dönüşünce… … hani çatıların uçtuğu, ağaçların devrildiği, elektrik direklerinin yıkıldığı “ afet “ anları var ya! İnananı inanmayanı, dincisi ateisti işte o anlarda, nedense tüm insanlar çaresizdir ve “ Tanrıya “ sığınmaktan başka yapacağı bir şey yoktur! Hangimiz böyle durumlarda, “ aman Allah’ım “ demiyoruz. Bilge bir dostum, son noktayı şöyle izah etti: “ – Umudun, çarenin bittiği yerde endişe ve korku başlar. Korkunun hüküm sürdüğü yerde ise Allah’a sığınır insanlar. İlim, bilim, teknoloji bir anda tükenir. Ondan sonrası kaderdir! “ “ – Pek iyi de, kaderi asıl yorumlarsın? “ diye sordum! “ – Bir savaş sahnesini canlandır, gözünün önüne getir, “ dedi. “ Bir grup asker, düşman mevzilerine doğru ilerlemektedir. Karşı taraftan top ateşi yapılıyor. Bu grup askerin arasına düşen top mermisi Ahmet’i, Mehmet’i, Hüseyin’i öldürüyor, diğer beş askeri ağır yaralıyor, geriye kalanlar ise yara almadan kurtuluyor. Bu kader değilse nedir ? “ dedi. Düşündüm! Bu görüşüne karşı çıkacağım, “ - bunun kaderle bir ilgisi yok “ diyeceğim de… Onun görüşünü çürütebilecek kadar fizik bilgim de yok! Sonuçta, “ – Her insan kendi kaderini yine kendisi yaratır!” deyip işin içinden sıyrılmaya çalıştıysam da… İnsanın kaderini belirleyen etkenlerin başında toplumsal dinamiklerin geldiğini, vahşi kapitalizme karşı verilen mücadelenin önemli olduğunu nasıl anlatsam! Kadere küsmek ve her şeyi “ kısmet “ olarak kabullenmek… … vahşi kapitalizmin despotizmine teslim olmak değil mi? Dün güneşsiz günlerden biriydi! Bu gün yağmur hafiften çiseler mi? Ve Nisan yağmuru kadar kısa sürer mi hayatımız? Her şeye boş ver demek dururken… Bu öfkeli devinim nereye kadar? Kaderin kadersizliği biter bir gün!