İSYAN….(1/2)

Suyu, yönetecekmişiz ! Ülkeyi yönettiğimiz gibi mi yöneteceğiz, suyu da? Bazen gerçekten, inanıp, heyecanlanıyorum. Ancak, ülke gerçekleri, yüzüme tokat gibi çarpınca, işimizin ne kadar zor olduğunu hatırlıyorum. Ben de bu gün, bir hafta ara ile bana gelen iki mesajı, noktasına virgülüne dokunmadan, sizlerle paylaşmak istiyorum. Bir gencin, işsiz bir öğretmenin, her şeyden önemlisi, maddi ve manevi, çökertilmiş bir annenin isyanı olan bu mesaj, sadece bir kişinin değil, onlarca gencin hikayesi aslında. “Merhaba Ayşegül Hanım, Ben de bir çok haksızlığa uğramış işsiz bir müzik öğretmeniyim. İnanın ki bu işsizlik yüzünden kaç kapı çaldım bilmem göç edebilsem gidecem bu ülkeden... Sesimizi Nasıl duyuralım bilmem ilk öğretimde ki tüzük değişti ve ayni uygulama orta öğretime de yapılsa en azından şansımız olacak ben şu an 37 yaşındayım ve bu saatten sonra bazı şeyleri kendim için değil 7 buçuk yaşındaki kızım için yapmak istiyorum sesimi işsiz bir öğretmen olarak değil çalışmaya ihtiyacı olan bir anne olarak duyurmak isterim. Açıkçası ben de ne yapmam gerektiğini bilmiyorum atanamayan öğretmenler diye bir gurup açtım ve bildiğim tüm arkadaşlarımı ekledim sonra da eylem yapmaya davet ettim kimse o cesareti göstermedi... İnanın o kadar çaresizim ki tek başıma bile gidip eylem yapmayı düşündüm. Ailesinin maddi durumu iyi olan sınava bile girmeyen bir çok arkadaşım geçici olarak her sene görev alıyor neredeyse 36 ayını ilköğretim de tamamlayacak ve kadrolanma Hakkı olacak bende ailemi ayakta tutmak için ne yapabilirim diye çırpınıyorum. En acı olan ise kızımın bana "anne sen de herkesin annesi gibi niye bir okulda değilsin? sen Nasıl öğretmensin" demesi. Çocuğum 3-5 lira para bulup gidip kumbarasına atıyor ama biz sırası geliyor ve o paralara ihtiyaç duyuyoruz ve asla kumbarasında parası birikmiyor. Yazacak o kadar çok şey var ki inanın başımı alıp gitmek istiyorum bu ülkeden..” Genç bir annenin, isyanını anlatan ilk mesaj böyleydi. İkinci mesajı da izninizle, yarın paylaşmak istiyorum sizlerle..