HERKES TORPİLLİ OLURSA TORPİLİN ÖNEMİ KALIR MI?

Dün ve önceki gün, köşemi, işsiz kalan bir öğretmenin isyanına ayırdım. İyiden iyiye kökleşen ve köhneleşen, torpil zihniyetine dikkat çekmek istedim. Elbette ki; amacım, torpil ile işe giren gençleri suçlamak ya da yargılamak değildi. Hatta onlara bir zarar gelirse, çok da üzülürüm. Onlar, iş bulmak ve geçinmek zorunda . O yüzden, torpil kullanarak işe giren gençleri, ne suçlamaya hakkımız var, ne de yargılamaya. Asıl suç, işi ve ekmeği, gençlerin alınlarına, silah olarak dayayan ve torpil mekanizmasını yaratan siyasi düzende. Ve tabi ki, bu düzeni normal kabul edip, besleyen bizlerde. Düşünün ki; gencin birisi, gelecek için hayaller kuruyor. Emek verip, okuyor. Meslek sahibi oluyor. Kimisi doktor, Kimisi öğretmen, avukat ya da, mühendis oluyor. Ancak gel gelelim ki, günün sonunda, hepsi işsiz kalıyor. Bin bir zorlukla, evlat okutup, meslek sahibi yapan anne, babalar da, kapı kapı, torpil aramaya koyuluyor. Başka şansları yoktur çünkü. Sonuçta, bir bankacı, belediyede, avukat, mühendis ,v.s ise, herhangi bir devlet dairesinde, memur olarak göreve başlıyor. O da, şanslıysa eğer. Şansı yoksa, ya işsiz kalıyor, ya da, özel sektörde, vasıfsız işçi olarak çalışabiliyor. Ama diğer bir yandan, elektrikçi, sağlık alanında, terzi ise, başka bir alanda, müdür ya da müsteşar olabiliyor. Hekim, milli eğitim bakanı olduğu gibi, sermaye babalarından, maliye bakanı da olabiliyor. Hatta bazı müdür ya da müsteşarlar, müdür ya da, müsteşar olduklarını, hapishanede, TV den öğreniyorlar. Elbette ki burada amacım, meslekleri, aşağılayıp, ya da yüceltmek değil. Söylemek istediğim, çoğu kişinin, kendi alanında görev yapma şansını bulamayışı ve bazı kişilerin de, hak etmedikleri mevkilere atanışıdır. Şimdi kimse bana, “torpil ile işe girenler ya da torpil ile çocuğunu işe koyanlar, torpil yapmaktan vaz geçerse her şey düzelir” demesin. Bu söylem belki de en ideal olandır ancak, böyle bir düzende, hiç kimse, bunu göze almaz. Belki, birkaç göze alan çıkabilir. Ancak, çaresiz kalanlardan bunu yapmasını beklemek, insafsızlık olur. Peki nasıl düzelecek bu iş? Belki garip gelecek size ama, herkesin bir torpil bulmasıyla düzelecek. Çünkü torpilsiz kimse kalmayınca, torpil anlamsızlaşır. Ya herkes, okumayı bırakıp bir torpil peşinde koşacak. Ya da, torpil bulamayanlar, kaderlerine küsmek yerine , kendi haklarını arayacaklar. Bu arada, torpilsizler hak ararken, torpilliler de, destek vermeli. Ne de olsa, onların çocukları da torpil bulamayabilir.