GÜNBATIMI DUYGULARI         

Ay ışığı soldurdu yıldızları Şimdi onlar daha küçük daha fersiz Göz kırpışları belli belirsiz Siluetler gibi uzanıyor ağaçlar Ve bomboş şimdi o kumsal Yorgun bir martıyım sanki Kayalıklarda kalan Fıstık çamlarının hışırtısı Denizin sessiz şırıltısı Üstüne kalpler çizilen O tahta masa Ne kadar da uzak şimdi… (H.İ) Günbatımı!.. Gökyüzünün insanı en çok duygulandıran şiirsel zamanı!.. Yorgun düşmüş güneşin ve günün,  sarı, kızıl, eflâtun renklere bürünerek dinlendiği zaman!.. Mecburi koşuşturmacaları sessizliğe ve dinginliğine bırakıp yalnızlıkları ve düşünceleri çoğaltma zamanı…   En çok da eskilere aittir düşünceler. Hele zaman tünelinde yorgun düşenler için!.. Anıların bir geçit resmine dalmak, geriye dönülmesi mümkün olmayan zamanları özlemek ve o günleri tekrar yaşamak zamanıdır. Kâh güldüren, kâh hüzünlendiren hatıralar sarar dört yanınızı güneşin kızıl renklere bürünerek batmaya hazırlandığı bu vakitte. Aslında umutların, coşkuların doğumu da olmalıdır bu zamanlar. Çünkü güneş yeni bir günün müjdesiyle yeniden doğacaktır. Geçmişten alınan dersler ve deneyimlerle her saniyesi değerli olan zamanı şekillendirmek ve değerlendirmek biraz da kendi elimizde değil midir?   Ben eskiden de günü geceye kavuşturan bu vuslat saatlerini severdim. Hatta çocukken bile!. O zamanlar Baf Kasabasındaydık. Ben her akşamüstü evimizin yakınında bulunan bir tepenin üzerine tüner, güneşin denizde kayboluşunu seyrederdim. Bir çitlembik ağacının yaprakları güneşle aramıza girse de o olağanüstü renkleri ve görüntüyü izlemekten caydıramazdı beni. Güneş kaybolana dek beklerdim. Sonradan öğrenmiştim Baf’ın günbatımlarının dillere destan olduğunu. Daldıkça gün batımına, sözcükler dökülür gönlünüzden ardı arkasına. Şiir olur!.. Sessizlik sesini fısıldar kulaklarınıza. Şarkı olur!..Kapılır gidersiniz gurup vaktinin tılsımına… Şiirler, şarkılar gelir dayanır kapınıza…   Her notası içinize işleyen, benliğinizden çıkıp ruhunuzla dinlediğiniz öyle melodiler, öyle şarkılar, türküler, ezgiler vardır ki; sizi dünyadan koparıp iç âleminize sürüklerler. Maddi varlığınızdan uzaklaştırıp ruhunuzu adeta astral bir yolculukla bilinmeyen diyarlara uçururlar. Bir nefes gibi içinize çekip hapsetmek istersiniz onları.     Bazen bir kanunun, bir kemanın, bir neyin sesi öyle etkiler ki sizi nerede olduğunuzu unutur, onun büyüsüne kapılısınız. Bir gitar konçertosuyla ummanlara dalarsınız. Hele insan sesi!.. Öyle etkileyici sesler vardır ki; şarkıyı yorumlarken bedeninden ayrılmış da ruhuyla sesini birleştirmiş sanırsınız okuyanını.   Şarkılar vardır ayrılıklar üstüne. Şarkılar vardır kırgınlıklar, dargınlıklar üstüne. Coşkulu, mutlu şarkılar vardır sevgiye, sevgiliye uçuran. Hüzünlü şarkılar bir de; hani günbatımlarında deli dalgalar gibi gelip gönlümüzün kıyısına vuran cinsinden. Hangi duyguyu anlatırsa anlatsın ama hep söylensin şarkılar. Hele sevdayı aşktan ayıran ölümsüz duygular üstüne olanlar hiç susmasın. Dileyelim de, günbatımları ile  gece aydınlık ve umutlu yarınların beşiği olsun.