GECENİN SANA YAZILMIŞ YÜZÜ

Gece ve karanlık...Tıpkı bilinmeyeni koklamak gibidir…Gizemli ve tılsımlı duyguların açığa çıkmasıdır. Gecenin içinde, sessizlikte hissetmektir düşünüldüğünüzü... Kimsenin görmediği, göremediği bir yerde, bir yerlerde...

Adını koyamadığım çoğu şeyler gibi, buna da bir ad veremiyorum, koyamıyorum...Son zamanlarda yazılarımı gece vakti yazıyorum. Geceleri her nedense bazen daha hüzünlü, bazen daha tutkulu bazen ise daha karanlık olurum...

Soğuk ve vahşi bir rüzgârın saçlarımı savurmasında, duymaktır, dinlemektir, gece kuşlarının sesini ve senin beni istediğini…

Siz de hissedebiliyor musunuz ruhunuzun içindeki kıpırtıyı? Yoksa bu sadece çok az insana mı özel birşeydir? Yüzümde kocaman bir gülümseme ile birlikte, dudaklarımın kenarlarında gamzeler hemen beliriyor.Bu tatlı şerbet misali hissettiğim duygulardan sonra tekrar yazmakta olduğum yazıma dönüyorum.

Benim için yazmak, tutabileceğim ve tutunabileceğim bir zeytin dalı olmuştur. Ne zaman içinden çıkmaz bir yola girince, baş edemeyeceğim bir durumla karşı karşıya kalınca, kaleme ve söze sığınırım…

Bu yüzden yazının çıkmaz bir sokak gibi oluşu, belki de geriye dönüşü olmayan bir yol olduğundandır...

İçindeki düşüncelerin, arzuların, aşkın kaleme gelmesi, katre katre ağaç kokan kağıda dökülmesi...Seni sen yapan her ne varsa, yaşam vermendir yüreğinden dudaklara, daha sonra da kağıda dökülenlere...Kalemin henüz yazmadığı, yazamadığı ne varsa ölüdür.

Sadece ufak bir dokunuşla hayata geçirebilirsin yazılmayanları...

Nice aşk destanları yazılmıştır, kavuşulamayan sevgiliye…

Nice sevda destanları yazılmıştır kavuşulamayan toprağa…

Yazılmıştır sayfalarca...Bazen karşı tarafın okuduğunu düşünerek, bazen okumadığını düşünürek...Ama hep yazılmıştır.

Gecenin o mis gibi sen kokan anlarında, gözlerim karanlıkta görmese bile bilirim... Gecenin içinde, sessizlikte...Düşünüldüğümü, düşünüldüğünü...Kimsenin görmediği, göremediği bir yerde, bir yerlerde...İnanıyorum...Hala daha aşkın, sevdanın olduğuna, olabileceğini...

Buna rağmen...Her aşkın yanyana yaşanacağına, birbirini nefessiz bırakacak derecede olabilme ihtimaline ise inanmıyorum.

Sana dönebilme ihtimalinin, kendimle mücadele etmekten zor olduğuna, sevginin ve aşkın gücü ile biz ‘ e doğru geldiğin ve yürüdüğün yollardaki çabana, tutkuna inanıyorum...

Hayatındaki en önemli şeyin yine de bu olmadığına inanıyorum...Yine de... Gecenin o mis gibi sen kokan anlarında, gözlerim karanlıkta görmese bile bilirim... Gecenin içinde, sessizlikte...Düşünüldüğümü, düşünüldüğünü...Kimsenin görmediği, göremediği bir yerde, bir yerlerde...inanıyorum...Hala daha aşkın, sevdanın olduğuna, olabileceğine...