EYLÜL, GİT BAŞIMDAN, UYUMAK İSTİYORUM…

[caption id="attachment_24470" align="alignleft" width="100"] DR. KIVANÇ BUHARA[/caption] Eylül; Hüzünlerin, ayrılıkların, Dönülmeyen, sonsuzluğa giden yolculukların; Hasretlerin, özlemlerin dinmek bilmediği, İnsanı boğan, sevda anılarının başladığı mendebur ay!!... Hazan ayı… Güz güzelliği de neymiş; Yaprak dökümü ile birlikte; solan güneşin, kaybolan sefil gölgelerin, kıskançlık ve intikam yüklü kara bulutların, başımızda; leşçi kartalların ürkütücü bakışları ile dolanıp durduğu, merhameti olmayan Eylül… ***   Eylül; Şairlerin sana isyanı var. Sen, ağaçlara bu kötülüğü yaparken, Kuşlar senden korkup, yine göç yollarına düştüler. Göç yolları nereye gider? Minik kanatları ile, hangisi ulaşabilir gideceği yere? Nil nehrinden taa kuzey denizlerine, Avusturalya’dan Afrika’ya, Rusya’nın buz tutan Sibirya’sından; Kıbrıs’ın Trodoslarına,  Beşparmaklarına… Eylül; Destursuz, icazetsiz nereye böyle? *** Eylül; Şairler seni sevmiyor. Seninle ilgili her şey kara mizah… “ Seviyorum” diyen varsa inanma, Yağmurların artık felaketin habercisi, Dünya bir daha dönünce güneşin etrafında, Sen sonbahar, sen güz; Sen hazan ve hüzün, Gelme; bir daha çalma dağların kapısını, Ağaçlar, tüm orman içerde yok, Sevgililer yok;   Eylül; Sende umut yok, Sevinçler de, aşklar da çoktan göç etti, senin yüzünden… Cevdet Atmaca “ Eylül” şiirinde nasıl anlatmış hasreti, hüznü ve umudu: “ Dinmeyecek hiç ağrısı bu sarhoş özlemin, Sessiz sesinin yankıları bundan öte yıllar yılı, Dağınık bahçelerde bileceksin EYLÜL, EKİM, Bir kırık dal mıdır hala koyup gittiğin yerde, Bir yaprak mı hoyrat rüzgarında anıların, Örtük kapıların ardında bekler misin artık, Bir gün çıkarım karşına aniden yorgun argın, Eski şenliğinde eski bir türkü gibi senin” Eylül; Git başımdan ve bir daha gelme…