DERİNYA KAPISI… HEMEN ŞİMDİ!

Günler haftaları kovaladı. Haftalar ayları… Hiçbir işi beceremediğiniz gibi bunu da beceremeyip yüzünüze gözünüze bulaştırdınız. Ayıplar olsun! Devrimci güçler! İle Tutucu güçler iş başında. Geniş kesimli, büyük tabanlı, KKTC’yi kuran, yaşatan, Mehteran Marşı ile Çavbella çalan, haykıran, ağlaşan, suyu yönetemeyen, trafikte ölüm rekoretmeni, kanseri artıran, iş kazalarına engel olamayan, işçiye, memura, emekliye rahat hayat sağlayamayan, hayvancıyı, çiftçiyi, balıkçıyı, din adamlarını, basın mensuplarını, doktorları, sanatçıyı, öğretmeni, öğrenciyi memnun edemeyen “İKİ PARTİ” var. Biri hükümetin “böyük” diğeri “minik” ortağı… Sanki açacakları; Çanakkale’nin geçilmez boğazı, Estergon kalesi, Viyana kapıları… Akıncılar yolunu da geçti bu konu, ya da KKTC Cumhuriyet Meclisinin “engelsiz” hale getirilme meselesini, asgari ücretin yükseltilmesini, anayasa değişikliği sanki de… Açılacak olan bir kapı alt tarafı. Ta “oralardan” buralara gelen “esas” yetkililerin buyruğu ile “açılsın susam” denilen bir kapı. Mayın var dendi. Oralarda vurulan ve suiistimale uğratılabilecek biri var dendi. Yol dar dendi. “Oynayamam yerim dar” dendi. Hala daha “asker” engelliyor diyenler var mı bilemiyorum. Eğer hala varsa, çok morallerini bozacağım ama şunu söyleyeyim: “Eğer Derinya Kapısının açılışını engelleyen asker ise, ben de bir kere daha yazı yazmayacağım” desem acaba ne derler? “Güvenilir kaynaklara dayanarak” demiyorum. “Üst düzey yetkililerden alınan bilgiye göre” hiç demiyorum. İddia ediyorum: “Basiretsizlik ve beceriksizlikten dolayı “o” kapıyı açamıyor ve zaten iki paralık kalan itibarınızı daha da yok ediyorsunuz.” Halk sizi her geçen gün tanıyor. Umudunu kesiyor. Bilinçlenip ayaklanıyor. Sonunuz yaklaşıyor. “Açıl susam açıl!” Kırk haramilere rağmen!