DERDİM ŞİİR, GÜNÜM INSAN

Kadınlar, downsendromlular, su , newruz ve şiir gününden geçtik. Düzenlenen etkinlikleri kimimiz katılarak, kimimiz medyadan izledik. Gözümüzü açtığımızda, televizyonlar,  radyolar,  gazeteler  söylemese,

neye uyandığımızı, bilemeyecek gibiyiz sanki. Neye konsantre olup, neyi sorgulayacağımızı, neyle bütünleşeceğimizi, neyi dert edineceğimizi seçemeyecek gibi… İnsan, derdiyle varolur; derdini sorgulaya sorgulaya;

derdi için çarpışa çarpışa…Günlere karşı olduğum düşünülmesin.  Gerçek bir şimdiden kopuk ve sürekli içeriği anlamdan boşaltılan, tedirgin, güvensiz, ne yaptığını bilmeyen, yarını umursamayan bugüne, karşıyım !

Benim derdim şiir:

şiir, söyleyemediklerimdir

sarıldığım, bedenlenen düşlerim

örgütlenmemdir özgürlüğe  şiir,

kaçaklığım, isyanım

tanrıyla aramdaki dilköprüdür şiir

ibadetimdir

beni doğurandır şiir; doğurduğumdur

akıl törpümdür, vicdan sesimdir

kanatlarımdır şiir; ayaklarımdır, ellerim

en çok, en çok gözlerim…

(22Mart, 2014)

Dünya şiir günüyle örtüşen su, downsendromlular ve bahar gününün çakışması rastlantı değil elbet! Şairler bence, duygusal ve düşünsel olarak downsendromlu sayılabilirler. Çünkü fazlalıkları vardır  ve bu fazlalıklar hem onları diğerlerinden ayırır, hem bu fazlalıkların sıkıntısıyla yaşarlar ve aslında mutludurlar!

Şairler iyi bir şiir kustuklarında hayata, onlar aslında uzun kısa bir baharı yaşarlar; hayatın debisi düşmüş ırmaklarına karışır şiirleri ; çölleşen duygu ve düşünce dünyalarını sularlar. ‘İnsan’a sitemleri bitmez

biraz daha ihtiyacın var zamana

insanlığa çıkan patikayı bulmak için

senin zamanın, benim acı eşiğime bağlı

bilmezsin

ölemediğime göre

dayanmaktan başka ne çare

insan ol

insan ol

insan ol

özgürleştir kendini de

beni de

(2013)

‘Alçalmak, yükselmekten çok daha kolaydır’

der Albert Camus. Sanmıyorum ki bu deyişin açıklamaya ihtiyacı olsun.

Hele bizim gibi  pek çok alanda ‘alçalma’ rekoru denenen bir ülkede…

ve bir şiir:

Lafazan, Kalpazan Çağ

çok laf dolanıyor etrafta,

etrafta çok lafazan

her köşede çoğalıyor

yüzsüz gözsüz kalpazan

geçer mi  bu yorgunluk

söyle, böyle susmakla,

susuzluk, kesilir mi

suya, sade bakmakla

anlamı akıp gitmiş

içinden her bir sesin

kuru yılan gömleği

kulağıma çarpan sesin

sır bir yalnızlık büyür

umutsuz kalabalık

sevgisiz bomboş kalpler

mezar yeri, sırf nasır

(Ekim, 2012)

‘Çeşitli baskıların ... insanları şaşkına çevirdiği, hesaplı öldürmelerin  gitgide yayıldığı çağımızda, ‘çıkar yol bulmak istiyorsan, kendini bilmekten ve koşullar ne olursa olsun kendini yaşamaktan başka çaren yoktur.,........ başkaldırmaktan başka çaren yoktur. Sevgiyi yaşamaktan ve sevginin gereğini yapmaktan ....başka çaren yoktur.’

(ioanna kuçuradi, sanatla felsefeyle bakmak , s.112)