“DENKTAŞ”SIZ YEDİ YIL…

Kurucu Cumhurbaşkanımız Rauf Raif Denktaş’ı kaybedeli yedi yıl oldu…Yıldönümünde çeşitli etkinlikler ve dualarla andık.. Onu kaybettiğimiz günlerde kaleme aldığım ve  yayınladığım ADA TV de de izleyicilerle paylaştığım yazıyı o “KOCATÜRK”ü özlem ve rahmetle anarak tekrar sizlerle paylaşıyorum. İşte o benim için de anılarla örülü o yazı:

“Bazen öyle durumlar vardır ki, iki satır yazmak bile içinizden gelmez oluverir… Cuma akşamı saat 22.10’da KKTC temsilcisi olduğum dünyanın sayılı büyük ajanslarından İHA’ya o üzücü haberi geçmek için bilgisayarın başına oturduğumda, değişik duygular içindeydim. Aynı duyguları babamı kaybettiğimde de yaşamıştım. Aslında, son saatlerde gelişen durum ve hele Yılanadası‘ndan YDÜ Hastanesi’ne nakledilirken kızı Ender Vangöl’e söylediğini öğrendiğimiz, ama haberlerimize yansıtmadığımız “ben artık öleceğim” sözü kafamı kurcalayıp duruyordu. Mücadelenin ve zor günlerin adamı Baba Denktaş, “yaşama asılmayı bıraktı mı acaba?” diye korkmaya başladım.

Zira yaşadığım tecrübeler yüzünden, böyle düşünüldüğünde ‘son’un daha çabuk geleceğini biliyordum.

Ve… acı son geldi; 88 yıldır halkı, davası, vatanı, inancı için çarpan yorgun kalbi duruverdi.

Fatiha okudum… Çok ilginçtir, “Baba mutlu öldü” diye de içimden geçirdim…Yıllar önce bir görüşmemizde bana, “Allah bana Türk askerinin bu adadan gittiği günü göstermesin” demişti.

Dünyada halk hareketiyle işe girişip devletini kuran ve kurduğu devletin bağımsızlığını ve güzel günlerini, görebilen nadir liderlerden olan Denktaş’ın vefat haberinin girişini “Dünyanın son halk liderlerinden, KKTC’nin Kurucu Cumhurbaşkanı Rauf Denktaş’ı kaybettik “ diye yazdım.

Sonra anılar denizindeki yolculuk başladı… Düşündüren, ders alınan, gülümseten, acı-tatlı anılar…

Anavatan Türkiye’de çok büyük bir hayran ve seven kitlesine sahip Denktaş’ı tabii ki tanıyordum ama kendilerini ilk görüşüm 1974 Kıbrıs Barış Harekatı’nın sıcak günlerine rastlar… Aslında ondan önce mücahit oğlu merhum Raif’i tanımıştım… İki harekat arasında yanında bir mücahit arkadaşı (Tozduman) ile çıkarma bölgesine gelen sakallı yakışıklı genç fazla mermi arıyordu. “Bizim kalibreler size uymaz ama, Rumlar’dan ele geçirdiğimiz mermileri verelim” demiştim. Ön saflardaki arkadaşlarına mermi bulmaya gelmiş bu genç ve cesur mücahit, Denktaş beyin oğlu idi.

1986 yılında, Güvenlik Kuvvetleri Komutanlığı Basın ve Halkla İlişkiler Şube Müdürlüğü’ne atandığımda rütbem binbaşı olmuştu. Bugün yayınını halen başarıyla sürdüren ve KKTC‘nin en uzun ömürlü dergisi konumunda olan Güvenlik Kuvvetleri Dergisi’nin ikinci sayısı Temmuz ayına denk geliyordu. Biz de Kıbrıs Barış Harekatı özel sayısı yapmaya karar vermiştik. Çok merak ettiğim ve o güne kadar ayrıntıları pek de bilinmeyen 19 Temmuzu 20 Temmuza bağlayan gecenin öyküsü için birinci ağızdan bir röportaj yapmak üzere Cumhurbaşkanı’ndan randevu aldım..Tarihi çok iyi hatırlıyorum; 13 Mayıs 1986 idi. Ben sordum, Denktaş anlattı, tam 45 dakika.. Bazı ayrıntılar ilk kez açıklanıyordu. Son derece heyecanlıydım. Röportaj bitti. Teybe uzandım. O an başımdan aşağı kaynar sular döküldü, aşırı heyecandan elim ayağıma dolaşmış, teybin kayıt düğmesine basmayı unutmuştum... Bir çok çaylak gazeteci gibi not da tutmamıştım.- O günden beri tüm röportajlarımda hem ses kaydı alır, hem de not tutarım…- O büyük insan anlayışla gülümsedi. Tekrar konuşmaya başladık ve bir 45 dakika daha, söylediklerini tekrarlayarak ropörtajını tamamladı.
Yüzünde ne bir sıkıntı ifadesi vardı, ne de hareketlerinde beni tedirgin edecek bir davranış... Büyük liderin sabrına da hayran olmuştum. Söyleşi ses getiren bir yayın oldu. Bir çok başka yayında referans olarak kullanılan bu röportajla başlayan ilişkimiz, hastaneye yatışına kadar devam etti. Profesyonel gazeteciliğe başladığım1989 yılından sonra Denktaş’la yüzlerce röportaj yaptım. Verdiği demeçler ve katıldığı etkinliklerle ilgili yaptığım haberler binlerle ifade edilebilir…

Anılar denizinde kulaç atmaya başladık bir kere... Antalya da yaşadığımız gizli hastane macerası; hastane teftişinde, yabancı gazetecileri kabulünde anlattığı “cenaze evinin kapısı açık olur” hikayesi; sağdan soldan duyup, ona ve Klerides ile diğer Rum liderlere uyarladığım, daima engin bir hoşgörü ile karşıladığı fıkralar… Yılanadası’nda yaptığı ve bize yedirdiği ton balıklı spagetti, karpuz suyunda biftek muhabbeti; “Atatürk ve Din” kitabının macerası… Güvenlik Kuvvetleri’ne alınan ilk sahil güvenlik botuna bahriye geleneğine uyarak annemin gönderdiği Kuran-ı Kerim’i bağışladığımda yazdığı teşekkür yazısı; Gazimağusa’ya gelen muhribi ziyaretinde bahriye geleneklerine göre selamlama ve lumbarağzından gemiye giriş için sarayda yaptığımız prova; sarayın emniyet zafiyeti nedeniyle yazdığım ikaz mahiyetindeki yazıya karşı gönderdiği mektup; temsilcisi olduğum Nokta dergisinin kapağında yayınlanan resim ve spotlar ile ilgili bana attığı büyük fırça; zaman ,zaman tesadüfen Selimiye Camii’nde buluştuğumuzda onun iskemle üzerinde yan yana kıldığımız Cuma namazları; çocuklarıma yaptığı espriler; çektiği ve muhakkak sahiplerine ulaştırmamı tembihlediği fotoğraflar, imzalı kitap ve resimleri... Kısa mektupları ve şimdi aklıma gelemeyen onlarca anı…

İşte o anılardan biri:
Sevgili Cumhurbaşkanımızın sağlığına pek dikkat ettiği söylenemezdi… Gizli şekeri tespit edildiğinde, müşterek doktorumuz, Türkiye’nin bu alanda en önde gelen ismi Prof. Dr. Temel Yılmaz şekerini kontrol altına almaya çalışıyordu. İstediği tahliller, periyodik olarak kendisine fakslanıyordu. Benim de kontrol için İstanbul’da olduğum bir gün Temel Hoca ile hastanedeki odasında konuşurken bir faks geldi Cumhurbaşkanından. Tahlil sonuçlarının altına kendi el yazısıyla bir not düşmüştü Denktaş; “Doktor, köyden çok güzel bir bal geldi, yemiyeyim mi?

Onu yarın toprağa vereceğiz… Ama Denktaş Efsanesi hep yaşayacak, her zaman hatırlanacak. Türklük Dünyası büyük bir liderini kaybetti. Ama ben galiba babamı ikinci kez kaybettim.

Güle güle büyük mücahit...

Seni çok özleyeceğiz…

Erenköy Mücahidi Hüseyin Laptalı’nın veda şiiri

SAYIN DENKTAŞ, BİR DEV'İN GİDİŞİ.

Etrafına yaklaşımları güzeldi, hoştu, yumuşaktı, müşfikti.

Ve daim düşmanına karşı dahi sevecendi.

Kıbrıs'la doğmuş, bir ömür Kıbrıs'la yaşamış,

Yaşamını Kıbrıs'la noktalamıştı.

O gün, orada o suskunluk ortamında,

Sessizliği, suskunluğu yine o bozdu.

'Bize Kıbrıs denmeyince konuşamayız' demişti.

Gülüşmeler oldu. 'O Denktaş değil Kıbrıs'tı.'


Baf'ın Karkot dersinde başlayan yaşamı, birdenbire,

Doktor'un Halkın Sesi gazetesine uzanacak.

Ve henüz 18-20 yaşlarında makaleler yazacaktı.

1948 yılı 10 binlerin katıldığı Ayasofya Mitinginde Doktor'un,

'Denktaş sen de konuş,' demesiyle bir lider doğacaktı.

Dr. Küçük'ten o müşfik edasıyla daima 'Doktor' diye bahsederdi.


Onun için Kıbrıs Türk'ü Anadolu'nun kopmaz parçası idi.

Onun ayak izleri Anadolu'nun her yanında vardı.

Müşfik yüzünün hatırası her Türk insanının gönlünde yatardı.

O serhat boylarının Kıbrıs'taki özgürlük savaşçısıydı.

Ve gücünü Anavatandan alıyordu.


Hesabını iyi bilirdi. Yüksek zekanın idolüydü.

O Kıbrıs Türk Toplumunun korkusuz lideriydi?

Makarios onu yakalasa da, asacak değildi ya!...

O dimdikti, korkusuzdu, mert bir kahramandı.

Canını budaktan esirgemezdi.

Makarios, 'Kıbrıs'a gelemezsin dediğinde,'

Beş metrelik sandalla Karpaz kıyılarına çıkması bundandı.



Onun herkesle bir anısı vardı.

Herkes gibi benimde, zihnime çakılıp kalan anısı şöyleydi.

1964 Erenköy Savaşlarında aramızdaydı.

Aramızda gezer müşfik bakışları ile, bize moral verirdi.


O da taktı miğferini başına,

Karargahta başladı bir telaş,

Üsteğmen Cenk, Savalaş, Denktaş,

Yürüdü tepeye, cepheye vardı,

Savaşacak, savaşacak, savaşacaklardı.

Onun da vardı tek kurşunu saklı,

O öğretmişti bize bu aklı,

Ben gibi onlar gibi o da,

Beynine sıkacaktı son kurşunu,

Kararlıydı ve asla teslim olmayacaktı.


Onu son hasta yatağında, son ziyaretimde,

Artık kadere olan çaresizliğini biliyordu,

Yine de son ve tek cümlesi şu oldu.

'Biz Erenköy'e dans etmeye gitmemiştik.'

Nutkum tutuldu, sesim çıkmadı,

Sadece için için ağladım.

Yanacıklarını okşayıp ayrıldım.

Tanrıdan rahmet diler, nur içinde yatsın,

Ailesinin, sizin, benim, hepimizin,

Ve de Türk dünyasının başı sağ olsun.


Hüseyin LAPTALI

Kıbrıs Mücahitlerinin büyük lideri, Kıbrıs Türkleri’nin kurtuluş mücadelesi önderi, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti'nin kurucu devlet başkanı, Kıbrıs Türk Halkı’nın haklarının tüm dünyaya karşı yılmaz savunucusu; Atatürkçü düşüncenin yetiştirdiği kahraman mücahit; son halk lideri; dürüst, çalışkan, ön görülü, zeki, büyük devlet adamı; kurt politikacı Sayın Rauf Denktaş; mekanın cennet olsun, nur içinde yat,

Seni unutmadık ve çok özlüyoruz