ÇOCUK TECAVÜZCÜSÜNÜ, TECAVÜZ EDEN ÇOCUĞUN ANNESİNE VERSİNLER…

Siz hiç, sıpayla çiftleşen bir eşek gördünüz mü?

Oysa ki, insan olarak en aptal, en ahmak hayvan olarak eşeği görürüz değil mi?

Peki ya en kurnaz diye nitelendirdiğimiz tilkinin?

Tilkiyi, herhangi bir hayvan yavrusuna tecavüz ederken gören var mı?

Mesele güç meselesiyse, mesela filin de herhangi bir hayvan yavrusuna tecavüz ettiği görülmemiştir.

Yada siz ,insana tecavüz eden  herhangi bir hayvan gördünüz mü?

Demek ki, bir yavruya tecavüz edecek kadar alçalabilen tek canlı insanmış.

Hem de sadece kendi türüne değil, hayvanlara bile tecavüz edecek kadar.

Ama küçücük bir çocuk, bazı mahlukların bu denli alçalacağını nerden bilebilir ki?

O, çocuktur ve en büyük ihtiyacı da, mutlu olduğu şey de sevilmektir.

İyi niyetli sevmeyle, kötü niyetli sevmeyi nasıl ayırt edebilir ki?

Hele ki, yakınındaki büyükler, severken poposuna vuruyor ya da sıkıştırıp ısırıyorsa.

Mesela annesi ya da babası tarafından, poposundan öpülerek sevilen bir çocuk, yabancı biri poposuna dokunduğunda, bundan rahatsızlık duyabilir mi?

Neden duysun ki, onun için sevgi göstergesidir.

Çünkü en güvendiği kişiler, sevgilerini öyle gösteriyorlar.

Oysa ebeveynler, kendi sevme duygularını tatmin edecekler diye böylesi bir yönteme baş vurmasalar, hatta tam aksine çocuklarına, hangi bölgelerine dokunulabileceğini, hangi bölgelerine dokunulamayacağını anlatsalar, en azından taciz gören çocuklar, uğradıkları tacizleri büyükleriyle paylaşır, ya da izin vermez.

Ya da, çocukla aile arasında bir parola oluşturulsa, çocuk o parolayı söylemeyen hiç kimseyle bir yere gitmez.

Ha bunlar tecavüzü engeller mi?

Elbette ki engellemez, ailelerin en azından tacizlere ve yabancılarla girmeme konusunda alacakları, ufak tefek önlemlerdir bunlar.

Zaten küçücük bir çocuğun gücü yeter mi, kendinden büyük birini durdurmaya.

Bir tecavüz karşısında kendisini koruyabilir mi?

Koruyamaz elbet.

Yasalar, çocukları koruma, kollama ve sağlıklı bir şekilde gelişip büyümesini sağlama görevini, devletin çeşitli organlarına vermiştir.

Yani bir çocuğun hem beden, hem ruhsal bütünlüğünü koruyup, gelişimini sağlamak devletin görevidir.

Örneğin, toplumda polis otoritesi hissedilmeli ve halk, polisin, asayişi sağlayıp kendilerini koruyabileceğine inanç duymalı.

Ayrıca, hukuk  adil olmalı.

Taciz ya da tecavüz, hatta çocuk istismarı olaylarında verilen ceza caydırıcı olmalı.

Yani öyle geçen gün Lefkoşa’da 5 yaşındaki kıza tecavüz eden 15 yaşındaki çocuğa verilen 14 yıl hapis cezası niteliğinde olmamalı.

Çocuk tecavüzü olayına 14 yıl hapis vermek, caydırıcı değil, özendiricidir.

Kaldı ki, bu karar, bir üst mahkemeye taşınarak düşürülebileceği gibi,14 yıl içerisinde, “iyi hal” gösterdi denilerek tahliye edilebileceği ihtimali de var..

O yüzden hem caydırıcı değil, hem de adil değil.

Diğer yandan, 15 yaşındaki çocuğa  14 yıl hapis cezası vermek sadece olayın ceza kısmı.

Bu çocuk bu 14 yıl boyunca ne yapacak?

“Islah” edilip, topluma kazandırıla bilinecek mi mesela?

Yoksa, kendinden büyük tecavüzcülerin önüne yem olarak mı atılacak?

Yani 14 yıl sonra daha büyük sorun olarak mı dönecek toplum içerisine?

Bu çocukları, tacize, tecavüze yönlendiren sebepleri, “İki Çocuk ve Mahvolan iki Hayat” başlıklı yazımda anlatmaya çalışmıştım.

Yazımda da ortaya koymaya çalıştığım gibi, çocuklarımızı hem tecavüz etmekten, hem tecavüze uğramaktan koruyup, kollayacak tek şey eğitimdir.

Çocukların eğitilmesi kadar büyüklerin  zihniyetlerinin eğitilmesi de önemlidir.

Adalet duygusunun olması  ve toplumsal değer yargıları da tecavüzle mücadelede önemlidir.

Bir taraftan, tecavüzcüler cezalandırılırken, diğer taraftan da toplumsal bilinci artırma ve doğru davranışlar kazandırma adına eğitim sistemi doğru yapılandırılmalıdır.

Fakat, tecavüz eden büyük biriyse, yani çocuk değilse, hele ki, bir çocuğa tecavüz etmişse, hukuk da bu kişiye kısalma ihtimali de var olan 14 yıl hapis cezası verecekse, o kişinin cezasını, tecavüze uğrayan çocuğun annesi versin isterim.

Tabi ki babalar, “hayır baba versin” diyecektir ancak, babaların öfkelerine yenik düşüp, çocuğuna tecavüz eden kişiye aynı duyguları yaşatıp sonra da öldüreceğinden eminim.

O yüzden annelere verilsin isterim.

Zira onun yaptığının aynısını yapmak, tecavüzü meşrulaştırır.

Ayrıca, bir anne çocuğuna tecavüz edenin ölmesini istemez, her gün gözünün önünde acı çekmesi ister.

Tecavüzcü acı çektikçe, annenin içindeki acı hafifler.