BU KAÇINCI ANLAYIŞ BİRLİĞİ?

Uzun zamandır gündemdeydi.

Konu birçok kez taraflarca görüşüldü.

Derinya ve Aplıç kapılarının açılması için girişimler başlatıldı.

Yok yol hazırlığı, yok mali kaynak yetersizliği, yok güvenlik gerekçeleri konuyu muğalakta bıraktı.

Uzattıkça uzattı.

Oysa bunun tek bir nedeni vardı.

O da ilgisizlik.

Umarsamazlık.

Tabi bu durum karşısında bölge insanları başta olmak üzere çeşitli sivil toplum kuruluşlarından tepkiler gelmeye başladı.

Konu yeniden gündeme taşındı.

Bu kapıların açılması ile birlikte yaşanacak gelişmeler somut verilerle bilimsel yöntemlerle defalarca açıklandı.

Gerek liderler gerekse merkezi yönetimler tarafından bu konuda atılan adımlar sebebi nedendir bilinmez, isteksiz ve dolayısıyle yetersizdi. Herkes de bunun farkındaydı.

İşte bu amaç için önceki gün Mağusa’da Mağusa İnsiyatifi’nin aktif katılımı ile esnafın ve diğer sivil toplum kuruluşlarının bir eylemi oldu.

“Açın şu kapıları” sloganları atıldı.

Bunun üzerine Cumhurbaşkanı Mustafa Akıncı harekete geçti.

Konuyla ilgili temaslarda bulundu.

Rum Lider Nikos Anastasiadis’i telefonda aradı, bu sürecin hızlandırılması gerektiğini söyledi.

BM yetkilileri ile görüştü vs.

Takdir etmeyelim mi Sayın Akıncı’nın bu ilgisini.

Tabi ki edelim.

Hatta iki üç kez edelim.

Ve/fakat insanların zekası ile de alay etmeyelim.

Neden mi?

Sayın Akıncı’nın bu temaslarından sonra şöyle bir açıklama geldi.

Ve dendi ki; taraflar bu kapıların açılması için anlayış birliğine vardılar.

Gülelim mi?

Yoksa  acizliğimize ağlayalım mı bilemedim.

Bu ne yahu?

Anlayış birliğine varmışlar.

Oysa bu safhaları geçtiğimizi sanıyordum ben.

Zira bu kapıların açılması için önceden de anlayış birliğine varmışlardı taraflar.

Lakin bu anlayış birliğinde ayak sürtmeye devam ettiler.

Kapıların açılmaması için engel çıkarıp durdular.

İlgilenmediler, zamana terk ettiler mevzuyu.

Şimdi yine diplomatik bir üslupla konuya açıklık getiriyorlar.

Anlayış birliğine vardıklarını söyleyerek.

Bu mudur?

Değil.

Kimse anlayış birliği bilmem görüş birliği sağlandı diye avutulmak istemiyor.

Herkes somut adımları görmek istiyor.

Laf kalabalığına diplomatik cambazlıklara gerek yok.

Alt tarafı 2 kapı.

Bu kapıların açılacağı yönünde verilen beyanatların üzerinden nerede ise 1 yıl geçti.

Hala konuşuluyor.

Çünkü kapılar duvar.

Yani açılmadı.

Şimdi anlayış birliği var diyorlar taraflar arasında.

Bunun hatırına 1 yıl daha geçirir miyiz  kapılar kapalı?

İki beyanat üç nutukla.

Bilemiyorum...