BİR KİTABIN DÜŞÜNDÜRDÜKLERİ….

Fatma Çeki: Dr.Burhan Nalbantoğlu hastanesi Göğüs kalp ve damar cerrahisi bölümünde ameliyat hemşiresi olarak görev yapıyor.

Bu arada kariyer da yapıyor. LAÜ’de Hemşirelikte yüksek lisans programı öğrencisi.

Kitabını yazarken onu iki hocası çok yüreklendirmiş. Prof.Dr. Deniz Şelimen ve Prof.Dr. Sevgi Hatipoğlu.

İyi ki yüreklendirildiler iyi ki bu kitap ortaya çıkmış.

Bu kitap yarım asırdan fazla bir süre Kıbrıs Türk’ünün varoluş mücadelesinde en az cephede savaşan şehit ve gazi olan birçok yerlere heykellerini diktiğimiz insanlarımızdan fazla kimlerin hizmetlerinin var olduğunu bizlerin gözlerine sokmuştur.

Savaş yılları cephede çalışanların en büyük destekçisi ve hizmetlisi bu hastahane çalışanlarıdır. Hastaları, yaralananları Doktor müdahalesinden sonra teslim alıp onların birebir iyileşmesi için emek ortaya koyan hemşirelerimizdir.

Savaş sırasında belki de günlerce uykusuz kalarak yaralıların tedavi ve bakımını yürüten bu insanlarımızdır.

Örneğin savaş zamanı Dr Ayten Berkalp ve Cemaliye hemşirenin yaptıklarını kimler hatırlamaktadır.

Bunlar gibi anımsanmayan birçok kahramanımız vardır.

İşte bu kitap bu isimsiz kahramanlarımızın ulaşılabilmiş kısmı ile yapılan söyleşilerden oluşmuştur.

Eminim röportaj sırasında bu insanlarımızın anlattıklarının tümü u kitaba yansımamıştır.

Yansıyan kısımlarını bile okuyup hayal gücümüzü biraz zorlarsak bu insanlarımızın da mücadele yıllarında en az savaşan ve şehit düşen insanlarımız kadar anılmaya ihtiyaçları olduğunu ve onurlandırılmaları gerekliliği olduğunu anlarız.

Umarım bu kitabı okuyan Hükumet ve Belediyelerimiz bu hemşirelerin yaptıkları hizmeti gösteren anıtlar yaptırarak beldelerin belli alanında sergilerler ve onların yaptıkları hizmetleri yaşatırlar.

Düşünün yarım asrı geçkin bir süredir hemen hemen her şehrimizde şehitlerimiz ve gazilerimiz için anıtlar vardır. Ne yazık ki perde gerisinde birçok insanın yaşamasını sağlayıp onların bakımını yapan kişiler küçük bir anıta dahi mehel görülmüyor.

Beni bu konu gerçekten çok çok üzdü.

Kitabın tanıtım gününde gördüklerim gözlerimi yaşarttı.70 yaşını çoktan aşmış bu hemşire kitlesi aralarındaki üst ast ilişkisini hemen hemen hiç kaybetmeyerek fakat o günlerde yaptıkları görevlerden gurur duyarak oradaydılar ve Kitabı yazan Fatma Çeki’ye ve ona cesaret veren iki hocasına hatırlandıkları için sevgi dolu olarak ve gözlerinin içi gülerek bakmaktaydılar.

Gerek bu mücahit hemşireler gerekse unutulmuş ihmal edilmiş bu insanlar için onlar adına size çok çok teşekkür ederim. Umarım diğer ilgililer da bu konuda benim duyduğum hassasiyete benzer bir hassasiyetle u insanlarımızı ödüllendirirler.En azından onlar için temsili bir anıt yaptırırlar.