BİLİMSEL SÖVGÜNÜN ANATOMİSİ…

“ - Çok uğraşma, bu işin sonunda kimse sana madalya takmaz!” “- Ne diyorsun? Madalya isteyen kim?” “ -Teşekkür de istemiyorum, övgü de!” Sonra derin bir sessizlik… Uzun yıllar, taşrada ezilip büzüldükten sonra, bir kuru teşekkürü de mi hak etmiyor insan? “ - Bu millet nankördür be efendi! Elli yıl sırtında taşırsın, senden iyisi yok! Beş dakika indir senden kötüsü olmaz!” Gerçekten bu millet vefasız mıydı? Yemek yediği tabağa tükürür müydü? Tükürür, arkandan söver, küfreder… Peki, hiç sordunuz mu? “Kimin tabağına tükürür bu millet?” Niçin söver? Kimedir sözün kötüsü? Ve niçin? *** Rahmetli dedem birine küfrederken, “ itin dölü “ dedi… “ İtin dölü ne demek be dede?!” Dedem kızardı böyle sorulara… “ - Sen de öğrenme, ille ki dibine darı ekeceksiniz!” Biz torunları ısrar ederdik! “ Tamam be dede, it ne demek?” Dedem elindeki tahta rendesini bırakır, anlatırdı… “ - İtin dölü, köpeğin oğlu demek, anladınız mı şimdi? Köpeğin oğlu nasıl bir şeydi, anlayamazdık! Bir de çok kızdığı zaman, “ veled-i zina “ diye söylenirdi! Ne demekti bu? “ - Bakın, bunun ne olduğunu size anlatsam da anlayacak yaşta değilsiniz. Biraz daha boyunuz uzasın, söz o zaman anlatacağım “ derdi! Bizim boyumuz uzamdan ve veled-i zinanın ne olduğunu öğrenmeden, bir yaz akşamı dedem ansızdan fenalaştı… Pembe nenem, annem ve teyzem çığlık atıp ağlamaya başladılar! Biz torunları o gece dedemim öldüğünü öğrendik… Sümüklerimiz aka aka ağladığımızı anımsarım! *** Büyüdük… Lise, üniversite derken, başka sövgü sözcüğü öğrenmedik! Yanımızda ağzı bozuklar da yoktu zaten… Zaman geçti, başka kültürlerin insanları ile karışınca… Baktık ki… Kızı kızanı, kadını erkeği, yaşlısı genci ana - avrat, bacı - kardaş sövüyor! Kültürlüsü cahili, bakanı bakmayanı, efendisi okumuşu… Herkesin iki lafından biri, orasına burasına, önüne ardına, ağzına… *** İnsanın ifade, anlatım yeteneği olmayınca… Bilgisiz, yeteneksiz olunca; Küfretmeyi üstünlük ve zafer sayar! Geçmiş Cumanız mübarek olsun!