AÇ ÜNİVERSİTELİLERİN EKMEK KAVGASI…

(Dur kardeş, nereye böyle ?) Birkaç dönüm tarla, Bir iki gösterişli bina, Ve az biraz tanıtıcı reklam ile Türkiye’den birkaç prof. ile doçent filan derken… Al sana üniversite! Üniversiteler ve yüksek okullar adası olacaktık ya… Hedef ise yüz binden fazla öğrenci… Olduk vallahi… Kaç üniversitemiz var, bilmiyorum! Parmak hesabı bulmaya çalıştım; bir, iki, üç, dört, beş, altı… Son zamanlarda Afrika kökenli ne çok  “ öğrenci “ gelmiş ülkemize, hayret doğrusu! Ya savaşlardan kaçan gariban Suriyeliler… Ülkelerinde Arapça okurken, KKTC’de ne İngilizce ne Türkçe derken, nasıl okuyacaklar, bilemiyorum! Okumaya mı, sığınmaya mı geldiler? *** Gerçekler! Dört beş yılını bu üniversitelerde geçiren gençlerimizin her yıl binlercesi mezun oluyor! Aileler, sevinç göz yaşları dökerken, mezun olan kızlar – kızanlar, keplerini gök yüzündeki yıldızlara kadar fırlattıklarının ertesi günü, başka bir dünyaya uyanırlar! Anne – baba kara kara düşünmektedir. Gençler, “ işsizlik psikozuna “ erken girmişlerdir! Bu küçücük ülkede… … yüzlerce doktor, mühendis, eczacı, öğretmen… “ – Dur kardeş, nereye böyle?” *** Yaaa! Kapitalizmin gençlere oynadığı oyun bu… Unutulmaz anıların yaşandığı; sevdaların, aşkların ağaç gövdelerine bıçakla kazındığı o muhteşem yıllar… Azerbaycan’da yaşadığım bir yıl boyunca ( 1969) öğrendiğim Azeri şarkılarından biri de “ Talebe “ şarkısıydı… Şöyle diyordu duygulu nağmeler içinde şarkının ilk sözleri… “ – SIZLAR YADA DÜŞENDE ÜREĞİMİN TELLERİ, O MİHRİBAN, O AZİZ TALEBELELİK İLLERİ…” (*) Üniversite yılları, gençlerin hiç unutamadığı, kadim dostlukların yaşandığı yıllar olarak kalır! Her mezun genç, aradan uzun yıllar geçmesine rağmen, anılarını ve arkadaşlarını hiç unutmaz! Ve Azeri şarkısında söylendiği gibi, her seferinde “ yüreği “ sızlar! *** Üniversiteler Adası olduk olmasına da; Belki yüz bin öğrenci sayısına da ulaştık ulaşmasına da… İşsiz mezunlar, ekmek kavgasında… Bu gün eczacılar, yarın mühendisler, öte gün doktorlar birbirlerini yiyecek ekmek yerine bu ülkede! Öğrenciler sayesinde “ esnafımızın “ karnı doydu! Ve adayı, “ üniversite adası“ yaptık diye öğünenlerin sesi seda, soluğu avazı çıkmıyor! Öneriyorum; Uzay Bilimleri Üniversitesi de açın ki, ABD ve Rusya’dan da öğrenci gelsin KKTC’ye! “ – Dur kardeş, nereye böyle? “ (*) Sızlar hatırladıkça yüreğimin telleri, o Mihriban o aziz öğrencilik yılları (Azeri şarkı)